عادت

عادت میکنیم که از همه متوقع باشیم در حالیکه اصلأ بخشنده نیستیم.
عادت میکنیم که همه را در دنیای کوچک خودمحصورببینیم ولی تحمل ژرف نگری و بزرگ اندیشی آنها را نداشته باشیم.
عادت میکنیم که توهین کنیم،کوچک بشماریم،فریاد بزنیم چون فکر میکنیم فقط ما حق داریم.
عادت میکنیم که هرروز به چشمهای خدا زل بزنبم ،هرکاری که خواستیم انجام دهیم وباز طلبکارانه بگوییم :خدایا تو کجایی؟پس چرا منو نمی بینی؟.
عادت میکنیم که به همه صفات بدوخصوصیات غیرقابل تحمل خود بچسبیم و سربلند بگوییم عادت کرده ایم.
عادت میکنیم رنج تغییر عادت ویا حذف آن را تحمل نکنیم،به خودمان فرصت بهتر شدن و متفاوت بودن را ندهیم، در فضای عادات کوچک و حقیر خودغرق شویم وبخودافتخارکنیم که آدم ثابت قدم و قدرتمندی هستیم.
عادت میکنیم تا وقتی داریم؛هستند؛نبی نیم ،وقتی نداشتیم؛نبودند؛ حسرت بخوریم وایکاش بگوییم.
عادت میکنیم هرروز بیدار شویم،به روزمرگی خود بپردازیم،دیوار ها وحصارهای بلند اطراف خود رانبینیم وبخودیادآوری نکنیم"دیگر آسمان را نخواهی دید"**.خدایا شکر

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

درباره وبلاگ